ΠΗΓΗ:
http://vivi.pblogs.gr
Το παρακάτω χρονογράφημα είναι του αγαπητού μου φίλου Χρήστου Μαυρόπουλου και δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2011 σε ένα καταπληκτικό blog του Ρεθύμνου.
Μαυρόπουλος Χρήστος.
Ζητείται επειγόντως μια γιαγιά!!
Χρονογράφημα.
Θυμάμαι το 1949.
Είχε τελειώσει ο εμφύλιος.
Είχαν ανοίξει τα σχολεία.
Και η γιαγιά μου έστριβε βαμβακερό φυτίλι,
με τέχνη και με μαστοριά,
για τα λυχνάρια του σπιτιού μας.
Και είχαμε πολλά.
Χρειάζονταν για να μπορούν με το λαδάκι της ελιάς,
να καίν' για ώρες να φωτίζουν,
μια και το φως το ηλεκτρικό, το κόβανε στις δέκα!
Κι έπρεπε να διαβάζω ως αργά...
Η κυρά-Καλή η γειτονισσα,
να βλέπει για ν' αλλάξει, να πλένει κάθε πέντε ώρες,
του Γιώργη της πληγές από τις τελευταίες μάχες...
Ο πατέρας μου "γύφτος" στο γύρφτικό του,
για το καμίνι κάρβουνα να ετοιμάζει,
νερό να βάζει στην "κορίτα", και τα σφυριά,
τσιμπίδες, πλάει-πλάει στη σειρά...
Ο γέροντας παππούς μου στο φως του λυχναριού,
να νυχτοπερπατεί, να συχνοκατουρεί...
Κι η μάνα μου, υφάντρα από γεννησιμιού της,
στον αργαλειό στις πέντε αχάραγα να μπαίνει,
κι ο λύχνος στο καρφί να της φωτίζει τη δουλειά..!
Είχαμε τη σειρά μας...
Σήμερα όμως...
Τώρα, στο 2011, έχουνε "φύγει" βέβαια
η γιαγιά μου, ο παππούς, η μάνα, και ο πατέρας μου,
μ' απομένουνε στο σπίτι αγγόνια και παιδιά
πού 'χουν κι αυτά το όρντινό τους,
και κάποιοι παλαβοί απ' το γκουβέρνο μας πολιτικοί,
ψηφίσανε λέει νόμο πως πια το φως θα κόβουνε,
σ' όλους αυτούς που δεν πληρώνουν το χαράτσι,
και μάλιστα ολονυχτίς κι ολημερίς,
κι όχι στις δέκα η ώρα όπως παλιά!!
Και μ' έχει πιάσει ένα γινάτι, και μια φούρκα...
Δεν έχω στο σπίτι και γιαγιά...
Και ποιος θα στρίβει τώρα για τα λυχνάρια τα φυτίλια,
τώρα που τους πολιτικούς μας
τους βάρεσε στο κούτελο χιονούρα,
και φυρομυαλιά!
Που νά 'ξερα ο καψερός πως θα ερχότανε ξανά,
η εποχή του 1949!
Γι' αυτό σας λέω...
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΜΙΑ ΓΙΑΓΙΑ!!
